Het gaat vooruit

Na een hele tijd veel te weinig posts op dit blog, tijd voor een nieuwe stand van zaken. Ik ben druk bezig geweest met vanalles en nog wat, te veel om me te herinneren, maar in het kort

• elektriciteit is klaar en gekeurd!
• ventilatie is klaar, op de afwerking van de kanalen naar buiten (maar dat is een kleintje)!
• waterleidingen en afvoeren zijn klaar!
• tegels zijn gelegd!
• muren zijn afgewassen met javel om de schimmels van de vochtige winter te doden!
• muren zijn gedeeltelijk geschuurd ter voorbereiding van het schilderen (nog geen uitroepteken dus)
• bad is geïnstalleerd én betegeld!
• en sinds vandaag is ook onze keuken geïnstalleerd!

Onze verhuis is gepland op 6 en 7 juli. Wie zich verveelt moet vooral komen helpen!

Blub

Zo, dat werkje zit er ook alweer op! Met veel dank aan mijn nonkel. Nu tijd voor bed, alwaar ik mij zo dadelijk ook als een vis in het water zal voelen...

Stress en champagne

We hebben een hele tijd gewacht met het verkopen van onze huidige woning, onder meer omdat we min of meer zeker wilden zijn van een verhuisdatum. Kwestie van met ons zessen niet nog snel even ergens anders onderdak te moeten zoeken...
Een eerste poging vorig najaar is er niet van gekomen wegens tijdsgebrek tijdens de plaatsing van de technieken, dus dit voorjaar leek ons een goed moment: dicht genoeg bij het einde van de bouwwerken om gerust te zijn voor de verhuis en een mooie lentezon en de eerste bloemen en plantjes in de tuin zodat alles er goed uitziet. De lentezon hebben we echter moeten vervangen door lentesneeuw, die weerkaatst gelukkig ook veel licht :-).
Tijdens het drogen van de chape hadden we al een aantal dingen in orde gebracht. Anderhalve week geleden hebben dan nog een laatste grote opruimactie gedaan en alles piekfijn in orde gebracht. Wat foto's nemen en nog eens hard nadenken over de vraagprijs en dan, vorige dinsdagavond laat, stond ons huisje online. Spannend!

's Anderendaags in de voormiddag bleef het oorverdovend stil. Beetje stress. Maar Charlotte was overtuigd dat de gemiddelde immozoeker tijdens de lunch zijn slag probeert te slaan. En jawel, 's middags meteen twee telefoontjes ... van immokantoren die ons konden helpen met de verkoop. Euh, nee, dank u.
Maar dan ging het snel. Heel wat telefoons en mails en binnen de kortste keren hadden we meer dan tien bezoeken gepland. De mensen die, zonder vooraf iets te laten weten, even stoppen voor de deur en door de ramen komen binnengluren, moesten we er maar bijnemen.
Tussen de bezoeken door was het even wachten op feedback, maar als de telefoon rinkelt en je ziet dat het iemand is die al langs is geweest, wordt het toch weer even spannend. "Mogen we nog eens terugkomen met onze ouders?" Tuurlijk! Een tweede bezoek betekent minstens zes extra kritische blikken en bijhorende vragen, maar we sloegen ons er eerlijk en overtuigd van de sterke punten van onze woning door.
Als dan het eerste bod komt, is dat al een klein pakje van je hart. Maar er waren nog bezoeken in het vooruitzicht, dus toch nog even voorzichtig de kat uit de boom kijken...
En dan was er gisterenmiddag, na ruim vier drukke, stresserende, spannende dagen waar de slaap toch net iets moeilijker kwam, witte rook! Nu zo snel mogelijk de nodige administratie in orde brengen en we zijn helemaal gerust.
En het moet gezegd, ons huisje is nog nooit zo lang aan één stuk zo mooi opgeruimd geweest. De uiteindelijke kopers gaven ons hier bij hun eerste bezoek zelfs een pluim voor :-). Dat hebben wij en vooral de kinderen, die bij al die bezoeken behoorlijk rustig en flink gebleven zijn (ook zij kregen verschillende goedkeurende blikken), goed gedaan!
Dus vanavond: Champagne! Maar eerst: aan de slag, want de deadline is nu echt in zicht!

Vanalles

Na het chapen konden we even niet veel in ons nieuwe huis doen, want de chape moest drogen. Het ideale moment om nog wat klusjes af te werken waar we nu wonen, zodat het hier piekfijn in orde is. Wat schilderwerkjes hier, wat wegbrengen naar het containerpark daar en van de eerste lentezon gebruik maken om de tuin op orde te brengen.

De eerste lentezon was ook meteen het moment om de nieuwe tuin te kalken en patatjes te kopen om binnenkort in de toekomstige moestuin te planten.

Verder volop aan het rondneuzen voor onze keuken. Het blijft moeilijk om je voor te stellen hoe deze er precies zal uitzien. Welke kleur? Waar wel / geen hoge kasten? Hoe breed worden waseiland en tafel? Dus pakken we de blokken isolatie voor de buitenmuur, die door de vorst ongebruikt in de tuin liggen te wachten, en knutselen we onze keuken zelf in mekaar.

Dat helpt al heel wat. De keuken wordt volledig mat wit, ook aanrecht en tafel. Vrolijke kleuren in meubilair en zo zullen zorgen voor de nodige warmte en accenten. En een waseiland en tafel van 90 cm moet breed genoeg zijn om praktisch te zijn en smal genoeg om vlot rond te kunnen lopen en aan tafel te zitten. Nu nog bestellen.

Gisteren werden ook de (meeste) tegels geleverd. 5 paletten tegels, lijm en voegcement. Zowat 150 dozen en pakken. Redelijk zwaar. Eén per één binnen gedragen. In sneeuw en wind en door de modder. Dat valt best wel tegen, maar het is gelukt. En omdat we toch bezig waren, hebben we meteen ook de pakken laminaat binnengedragen, Dat waren er maar 45...

Vandaag tenslotte nog wat materiaal gekocht en morgen of overmorgen komen de eerste tegels in de technische ruimte. Dat zijn kleintjes van 30x30, dus dat zou moeten meevallen. Vervolgens kan de warmtepomp geïnstalleerd worden en de vloerverwarming opgezet, zodat de chape eens kan uitzetten en inkrimpen. En dan het grote werk: de leefruimtes met tegels van 60x60 omtoveren tot huiselijke vorm. Benieuwd hoe dat zal aflopen... Ik heb me al bedacht, als we nu iedereen vragen om tegelijk elk één tegel te komen leggen, zijn we dan niet op vijf minuten klaar?

Op de knieën

Intussen weeral een stuk verder met onze bouw. Alles van techieken wat op één of andere manier in de muur, op het plafond of in de vloer komt, is afgewerkt. Dat gaf dan ongeveer dit resultaat op het gelijkvloers:

Hierop kwam een laagje PUR en daarop de vloerverwarming (drie dagen op de knieën rondkruipen...):

En vervolgens een laagje chape:

Dat ziet er al veel beter uit :-)!

Intussen hebben we ook een lampje opgehangen, of toch al het armatuur. Onze tafel komt namelijk een stuk onder de vide en daar hebben we een aluminium profiel voorzien om later spots en zo aan te kunnen hangen. (Wat naar beneden hangt is de beschermfolie die wat los zit, deze gaat er later natuurlijk af.)

Het profiel is vastgemaakt op het beton van de overloop, onder de chape. Dat krijgen we dus nooit meer los... Wel fijn om eindelijk aan de afwerking te kunnen beginnen.

Dat was trouwens al eerder het geval met de douchegoot. Nogal wat prutswerk om deze goed te installeren (waterpas, op de juiste afwerkingshoogte, goed aangesloten op de afvoer, en de voetjes bleken natuurlijk net bovenop de leidingen terecht te komen), maar ik kijk uit naar de voldoening telkens ik een douche zal nemen!

Cave canem

Klein maar dapper, de alarmpjes op batterijen waarvan ik me plots herinnerde dat ik ze nog ergens had liggen. Would be amateurinbrekers, wees gewaarschuwd!

Zeker weten dat ik morgen bij het opendoen van de deur ze vergeet af te zetten, maar dat neem ik er wel bij (en hopelijk de buren ook ;-)).

Poging tot inbraak

Jawel, je leest het goed. Gisteren nog buiten gewerkt voor de buitenkraan, alles pico bello in orde. Vandaag merk ik dat ze gisterenavond of vannacht onze deuren hebben proberen te forceren. Niet dat er zo veel interessant materiaal te vinden is op onze werf, maar blijkbaar genoeg voor een amateur met een schroevendraaier om eens te proberen. Gelukkig tevergeefs, maar leuk is anders.

Ik zag ons budget al meteen een stuk naar beneden gaan, want twee deuren en vier stijlen herstellen kan niet spotgoedkoop zijn en we hebben (nog) geen diefstalverzekering. Maar gelukkig (alweer) blijkt de schade aan ramen en deuren door (poging tot) inbraak gedekt door de brandverzekering (die we al wel hebben). We moeten dus alleen maar de vrijstelling betalen. Triestig dat een mens tegenwoordig blij moet zijn dat hij maar 237 Euro en een hoop tijd verliest.

Tijdens de aangifte bij de (zeer vriendelijke en snel ter plaatse gekomen) politie van Boortmeerbeek wisten ze mij te zeggen dat het recent al de derde poging tot inbraak was in onze straat in een huis in aanbouw. Gelukkig (3 maal is scheepsrecht) zijn er geen recente inbraken in de bewoonde huizen.